© Rootsville.eu

Woodstock Special
50 Years Anniversary
CC Sprimont
(06-10-2019)
reporter & photo credits: Paul Jehasse

info organisatie: CC Sprimont
info artist: Hundred Seventy Split

© Rootsville 2019


Dit concert georganiseerd door Sybille Wechseler en François Périlleux was een avond met de meest interessante en vooral nostalgische terugblik, zoals voor voormalige liefhebbers van het volle veld, de boer, Max Yasgur van White Lake, in het gehucht gehucht Bethel (VS) in de Catskill Mountains, New York State: WOODSTOCK Place.

Maar hier zijn we in Sprimont, in het Cuturel Centre en Sybille waar sommige vrienden besluiten om een ​​eerbetoon aan dit historische evenement in Woodstock te organiseren. Om dit waar te kunnen maken, brengt het de crème van Luik en andere muzikanten samen, Jean-Pierre Froidebise, Alain Pire, David Bouldou, Jean-Pierre Coco, Marcus Weymaere en Mona Murray. Ook alsspecial guests, de groep "Hundred Seventy Split", dit alles gepresenteerd door Leo Lyons, de legendarische bassist van de groep Ten Years After. Iemand die 50 jaar gelden zelf aanwezig was in Woodstock.

Tegen half zeven beginnen onze Belgische muzikanten aan een gemarkeerde koers waardoor we de mythische stukken die tijdens dit festival worden uitgevoerd (misschien niet allemaal) zullen herontdekken. Met "Going Up The Country" (Canned Head), Sweet Jane (Lou Reed) met een prachtige intro van Alain en Jean-Pierre op de elektrische gitaren. "With A Little Help From My Friends", Honky Tonk Woman, Fortunate Son (CCR), Purple Haze (Jimi Hendrix) en "Santana" om maar enkele parels te noemen. Met een welverdiende herinnering aan "Imagine" van John Lennon ... Stel je voor dat er geen landen zijn en ja geen Country maar een universele parterre. "Living life in peace" als afsluitende hymne. Bedankt jongens !!!

Om 10.00PM r is het de beurt aan "Hundred Seventy Split", die na het spelen van een paar titels van hen een prachtige geschenk aan Sybille geven door het grootste deel van hun livealbum "Live Woodstock 69" uit te voeren en dit in de perfecte volgorde van het album. Dus we hebben recht op 'Love Like A Man', 'Spoonful', 'Fifty Thousand Miles Beneath My Brain', 'I'll Love To Change The World' waar Joe Gooch zijn akoestische gitaar neemt om te beginnen en eindigt in elektrisch met een heel mooie solo. "Help Me Baby", "Good Morning Little Schoolgirl". Om niet af te wijken van het echte festival van weleer, het vlaggenschip en de zeer lange uitvoering uitgevoerd in Woodstock en het Isle of Wight "I Can not Keep From Crying Soms". Daar zitten we dan voorbij de kust van Pecos en met afsluiter "I'm Going Home", dat Alvin Lee rangschikte als de snelste gitarist, "She's my baby....baby don't go" !!!!

Het einde van de show was echter afgelopen, maar Joe Gooch, Leo Lyons en Damon Sawyer kwamen terug om "Tennesse Plates" van John Hyatt te spelen. Alle aanwezigen keerden naar huis terug met tranen in de ogen en oren vol met refreinen.

Report Français

Ce concert organisé par Sybille Wechseler et François Périlleux fut une soirée des plus intéressante et surtout des plus nostalgique pour d’anciens Baba Cool, comme pour d’anciens amoureux de la grande pleine, du terrain, du fermier, Max Yasgur de White Lake, hameau de Bethel (USA) dans les montagnes de Catskill, de l’état de New York : WOODSTOCK Place.

Mais ici nous sommes à Sprimont, au Centre Cuturel et Sybille et des amis communs décident de se lancer dans l’organisation d’un hommage à cet évènement historique de Woodstock.
Pour se faire elle rassemble la crème des musiciens Liègeois et autres, Jean-Pierre Froidebise, Alain Pire, David Bouldou, Jean-Pierre Coco, Marcus Weymaere et Mona Murray. Egalement comme guest star, Hundred Seventy Split le groupe, qui recèle en son sein, Léo Lyons, le bassiste légendaire du groupe Ten Years After, présent 50 ans plutôt, à l’évènement même.

Vers les 18.30 heures trente nos musiciens belges entament un parcours fléché qui va nous faire redécouvrir les morceaux mythiques performés lors de ce festival (peut être pas tous). Avec notamment « Going Up The Country » (Canned Head), Sweet Jane (Lou Reed) avec une très belle intro d’Alain et Jean-Pierre aux guitares électriques. « With A Little Help From My Friends » (des Beatles par Joe Cooker), Honky Tonk Woman, Fortunate Son (CCR), Purple Haze (Jimi Hendrix) et aussi du “Santana » pour ne citer que ces quelques titres parmi tant d’autres perles. Avec un rappel mille fois mérité avec « Imagine » de John Lennon …Imagine there's no countries et oui pas de Pays mais un parterre universel. (« Living life in peace - Vivre la vie en paix» bel hymne en clôture). Merci les gars !!!

A 22 heures place à Hundred Seventy Split qui après avoir joué quelques titres leur appartenant fait le cadeau magnifique à Sybille d’interpréter la majorité de leur album Live « Live Woodstock 69 » et ce dans l’ordre parfait de l’album. Donc nous avons droit à « Love Like A Man », « Spoonful », « Fifty Thousand Miles Beneath My Brain », « I’d Love To Change The World » où Joe Gooch prend sa guitare acoustique pour commencer et termine en électrique avec un très beau solo. «  Help Me Baby », « Good Morning Little Schoolgirl ». Pour ne pas déroger aux vrais festivals d’antan, le titre phare et très long performé à Woodstock ainsi qu’à l’île de Wight « I Can’t Keep From Crying Sometimes ». Là nous y somment et qui plus est avec « I’m Going Home » qui classait Alvin Lee comme le plus rapide guitariste au-delà des rives du Pecos. « She's my baby....baby don't go »!!!!

La fin du spectacle avait sonné malgré tout, mais Joe Gooch, Leo Lyons et Damon Sawyer revenait pour nous jouer « Tennesse Plates » de John Hyatt.

Toutes satisfaites, les personnes présentes retournaient à la maison, des étoiles pleins les yeux et des refrains pleins les oreilles.